Flashback

Een maand lang was er 'radiostilte' hier op de blog, maar nu wil ik samen met jullie terugblikken op de laatste maanden. It's been one hell of a ride.

De allerlaatste bestraling

Gisteren had mam haar allerlaatste bestraling. Voor de 20ste keer werd er naar Utrecht gereden, maar nu met de gedachte 'hierna zijn de behandelingen klaar'. Dat is gek hoor. Opeens is daar toch het moment dat er een soort einde is gekomen aan die lange kankerweg. Ik zeg soort einde, want mam heeft nog genoeg afspraken in het ziekenhuis staan qua nazorg, conditietraining en check-ups. Maar toch, geen bestralingen meer woehoe!

Gewoon zomaar

Op deze vrijdag niet een lange blogpost, maar gewoon even een kort positief berichtje. Het gaat goed met mam. Om de bestralingen heen, werkt ze aan haar conditie en doet ze weer lekker haar eigen dingetjes in en om het huis. Volgende week donderdag is de laatste bestraling, woehoe! Dat is de finish voor mam. En ik denk dat ze hem glansrijk gaat halen. Daarna kunnen we ons echt focussen op herstellen & genieten. Vooral genieten. Zonnetje, wijntje, hapje, eindeloos kletsen, lachen en ga zo maar door. Daar kijken we naar uit. 

Regelt iemand de zon?

Een dagje mee (be)stralen

Woensdag speelde ik taxichauffeuse voor mam en ging met haar mee naar het UMC voor de bestraling. Daarna had ze een afspraak staan voor een 'echte' borstprothese met bijpassende lingerie. We gingen dus van hot naar her.

Op naar Utrecht. Om 10 voor half 1 had mama de afspraak.

Fijne momentjes

Hallo daar! Genieten jullie allemaal lekker van het zonnetje? Wij wel. Op Moederdag waren mijn ouders fijn in Amsterdam op bezoek en hebben we heerlijk gegeten en op het terras gezeten. Gisteren, Hemelvaart, was ik bij mijn ouders en vriendlief verraste ons met een snel bezoekje tussen het werken door. Dat zijn de fijne momentjes hoor.

Op naar Amsterdam

Pruik met windkracht 10

Aanstaande dinsdag - 12 mei - staat de eerste van 16 bestralingen gepland. Afgelopen maandag was mam al voor een intakegesprek geweest. Ze gingen toen heel nauwkeurig kijken wat het bestraalde gebied gaat worden. Om mam tijdens de bestralingen snel en makkelijk in de juiste houding te laten liggen, wordt dat gebied gekenmerkt door zwarte puntjes. Een soort mini-tattoo eigenlijk. Dit is heel precies werk, want de straling kan heel veel schade aanrichten op plekken waar dat niet hoeft.

Stijgende lijn

Well boys and girls, er is weer iets meer duidelijkheid over de komende periode. Op dinsdag 12 mei start moeders met de bestralingen. Het zijn er in totaal 16 en de laatste is op 4 juni. Dat klinkt toch nog best ver... Op dit moment gaat het echt weer wat beter met mams. De laatste chemo is ook alweer meer dan twee weken terug, dus het lichaam is zich langzaam aan het herstellen. Yeah!

Al meer dan een half jaar

Dit is blog 31 alweer. Nummer 31! Hallo zeg, dat is meer dan een half jaar. Wat is er in die tijd veel gebeurd. Als je mij een half jaar terug had gevraagd hoe het er nu voor zou staan, had ik het echt niet geweten. Misschien ook maar gelukkig, want anders hadden we ons nog 100x meer zorgen gemaakt dan we nu al doen. Wat denk ik het belangrijkste is dat wij geleerd hebben de afgelopen tijd: is dat je alles gewoon per dag (en soms per uur) moet zien. Mijn moeder haar lichaam is namelijk net zo wisselvallig als het weer.

Daag vakantie

Potverdorie, door mijn jet lag ben ik helemaal wappie en heb ik gewoon totaal niet aan mijn blog gedacht. Shame on me! Natuurlijk kan ik niet een hele week niets van mij laten horen, dus hier is de nieuwe blogpost dan. Wij zijn (al lang) weer veilig geland en moeders stond ons samen met vaders op te wachten. Hoe leuk is dat als je meer dan 3 weken weg bent geweest?

Amor vincit omnia

'Dochter in Canada, ik richting Friesland,' moet moeders gedacht hebben. We staan aan de vooravond van de laatste chemo en mijn ouders zijn er lekker een paar daagjes tussenuit gepiept. Het gaat gelukkig weer ietsje beter, maar nog niet van jottum trek de fles wijn maar open en ga dansen op de bar. De laatste loodjes wegen dus inderdaad het zwaarst, maar moeders geeft niet op (mag ook niet).

Braver & stronger

Vandaag maar een korte update, want zoveel nieuws is er niet te vertellen. Deze chemo hakt er toch nog meer in dan de vorige. Mam d'r wenkbrauwen zijn inmiddels ook eng dun geworden en haar wimpers verlaten ook zo langzaamaan het pand. Nu het einde van de chemo in zicht is, had ik graag iets positievers willen melden. Helaas is het nu gewoon dikke vette prut.

Zo ver, maar toch dichtbij

Vandaag een update helemaal vanuit het verre Canada. Afgelopen dinsdag namen vriendlief en ik namelijk het vliegtuig richting Vancouver, want wij zijn mijn schoonzusje Kelly opzoeken! Hartstikke leuk natuurlijk, maar ondertussen had mam gewoon wel al haar vijfde chemo. Dit keer was ze nog sneller klaar, dan alle vorige keren. Dus nu heeft ze er nog maar eentje te gaan. Jippie!

Opkrabbelen

Zo na het pittige dal van vorige week, krabbelt mam nu elke dag weer ietsje op. Haar mond is bijna niet meer gevoelloos, ze is minder moe en haar eetlust groeit ook een beetje. Dit is heel fijn, want als alle dagen alleen maar ellende zouden zijn is het moeilijk om de moed er in te houden. En aankomende dinsdag staat chemo nummero 5 alweer op de planning. Pff, dat is snel hoor! Enorm bedankt voor al jullie lieve berichtjes, smsjes, mailtjes, reacties, belletjes ect. Dat is zo fijn en doet ons gezin heel goed <3!

Slechte tijden

Oh boy. Vertelde ik jullie vorige week nog allemaal over lichtpuntjes en blijheid, moet ik daar nu big time op terug komen. De eerste dagen na deze nieuwe chemo waren inderdaad fijn en beter dan bij de vorige, maar daarna... O man, o man, o man. Mam is permanent heel moe en heeft constant een verdoofd gevoel rond haar lippen/mond. Ook haar conditie is hard hollend achteruit gegaan. Dit is niet wat wij hadden verwacht.

 

Lichtpuntjes

Potverdorie is er alweer een week voorbij. De dagen gaan soms zo snel. Voor ik het weet is het alweer tijd voor een nieuwe blog. Ik vind het fijn om jullie op deze manier op de hoogte te houden. Deze week had mam chemo nummer 4 en dit was een andere dan de afgelopen drie chemo's. Eentje die korter duurde (winning), minder lang radioactieve straling (winning) en iets minder ziek (winning). 

Samen = niet alleen

Afgelopen week was toch een klein beetje spannend, want mam had een scan voor haar darmen. Dit moet ze elk half jaar om te zien of alles daar nog schoon is en elke keer is dat spannend. De uitslag kreeg mam gisteren, vandaar deze post op zaterdag.

Hé griepje waar ga je heen

Nee, mam is afgelopen zondag niet naar de carnavalsoptocht komen kijken. Ze heeft namelijk een griepje opgepikt en dat griepje heeft moeite met afstand nemen van haar. Ik vond het heel jammer dat ze er niet bij kon zijn. Opeens besefte ik mij ook weer heel duidelijk dat ze echt, echt ziek is. Niet zomaar iets wat met een beetje rusten en vitamientjes weer over is, maar iets ergs dat soms (gelukkig niet bij ons) alles verwoestend kan zijn.

 

Je bent een diamant

Zo, we zitten zo'n beetje over de helft met de chemo's. Kunnen we nu achterover leunen en uitpuffen? Nee, want die van afgelopen dinsdag (dit was de derde) hakte er behoorlijk in bij mam. Toen ik uit mijn werk kwam, trof ik een zielig vogeltje aan op de bank dat helemaal nergens meer zin en puf voor had. Ik maakte snel wat eten, maar ook dat ging er niet echt in (het kwam er ook niet uit hoor!). Om half 8 lag mam al in bed in de hoop dat het morgen toch iets beter zou zijn.

Fun stuff

Een avondje naar de musical Moeder, ik wil bij de revue in het Beatrix theater. Dat is wat we doen als moeders in d'r goede week zit en verder nergens aan denken. Hoppa!

 Gezelligheid met zijn viertjes <3

Van on hold naar get started

Deze week is er weinig nieuws en/of spannends te melden. Mams voelt zich inderdaad weet wat beter, maar ze merkte wel dat het herstel langzamer gaat dan bij de eerste chemo. Dat is ook niet gek, want je lichaam krijgt zoveel zooi binnen en dan moet je lijf heel hard werken om dat weer te herstellen. Een gek idee: je zelf ziek maken om beter te worden... 

 

Van een kale kip kun je niet plukken

Jongens, dit was mij het weekje wel. In de vorige post zei ik al dat het haar van mijn moeder er waarschijnlijk deze week af moest en inderdaad. Afgelopen dinsdag was het chemo- en kapperdag. 

Look good, feel better

En we zitten alweer ruim een halve maand in 2015. De tijd gaat best snel in Huize Boeting, want het zijn goede dagen geweest de afgelopen week. Yeah, een beetje blijheid!

Het zijn de kleine dingen

Deze week hou ik het kort, omdat er gewoonweg (yes) niet zo veel te melden is. Zoals voorspelt ging het na ruim 6 dagen eindelijk wat beter. Niet meteen van yes-dansen-op-tafel-en-wijntjes-drinken, maar er is weer koffie gedronken :).

Chemo + Disneyland + nieuw jaar = raar

Lieve allemaal,

Als eerste wens ik jullie een heel fijn 2015 in goede gezondheid en met lieve mensen om je heen. Geniet zo veel je kan. Ik heb het nieuwe jaar ingeluid in Disneyland Parijs. Helaas zonder oliebollen, maar wel met mooie parades en schitterend vuurwerk.