Aanstaande dinsdag - 12 mei - staat de eerste van 16 bestralingen gepland. Afgelopen maandag was mam al voor een intakegesprek geweest. Ze gingen toen heel nauwkeurig kijken wat het bestraalde gebied gaat worden. Om mam tijdens de bestralingen snel en makkelijk in de juiste houding te laten liggen, wordt dat gebied gekenmerkt door zwarte puntjes. Een soort mini-tattoo eigenlijk. Dit is heel precies werk, want de straling kan heel veel schade aanrichten op plekken waar dat niet hoeft.
Ze moest twintig minuten op haar rug liggen met haar arm omhoog en daarna was de klus geklaard. Verder was het een rustig weekje. Mam knapte met de dag op en begon weer lekker zelf in en om het huis te rommelen. Ook haar haar begint weer een beetje terug te komen. Ze heeft al echte donshaartjes. Afgelopen bevrijdingsdag - ja toen het zo megahard waaide - is moeders gewoon naar buiten gegaan met de pruik op d'r bolletje. No problemo. Hij bleef gewoon netjes zitten. Het was misschien ook onwijs hilarisch geweest als ie ineens was afgewaaid, wellicht ook een beetje schokkend voor de omgeving. Haar valluik is wel dat mam meteen 100 dingen op 1 dag wil doen. Dat gaat natuurlijk niet. De chemo is wel zo ongeveer uit haar lichaam - als in dat ze niet meer radio-actief is - maar voordat het hele lichaam deze kernramp weer helemaal te boven is zijn we nog wel even wat verder in de tijd. We nemen er gewoon de tijd voor hoor, geen paniek. Remmen mam af en toe ene beetje af en zijn al veel te blij dat die rotchemo over is. We genieten gewoon zoveel mogelijk van alle fijne en mooie dingen, hoe klein soms ook.
Volgende week kan ik jullie meer vertellen over de bestralingen. Ik verwacht niets schokkends te melden, maar je weet het nooit bij de familie Boeting ;-).
Ze moest twintig minuten op haar rug liggen met haar arm omhoog en daarna was de klus geklaard. Verder was het een rustig weekje. Mam knapte met de dag op en begon weer lekker zelf in en om het huis te rommelen. Ook haar haar begint weer een beetje terug te komen. Ze heeft al echte donshaartjes. Afgelopen bevrijdingsdag - ja toen het zo megahard waaide - is moeders gewoon naar buiten gegaan met de pruik op d'r bolletje. No problemo. Hij bleef gewoon netjes zitten. Het was misschien ook onwijs hilarisch geweest als ie ineens was afgewaaid, wellicht ook een beetje schokkend voor de omgeving. Haar valluik is wel dat mam meteen 100 dingen op 1 dag wil doen. Dat gaat natuurlijk niet. De chemo is wel zo ongeveer uit haar lichaam - als in dat ze niet meer radio-actief is - maar voordat het hele lichaam deze kernramp weer helemaal te boven is zijn we nog wel even wat verder in de tijd. We nemen er gewoon de tijd voor hoor, geen paniek. Remmen mam af en toe ene beetje af en zijn al veel te blij dat die rotchemo over is. We genieten gewoon zoveel mogelijk van alle fijne en mooie dingen, hoe klein soms ook.
Volgende week kan ik jullie meer vertellen over de bestralingen. Ik verwacht niets schokkends te melden, maar je weet het nooit bij de familie Boeting ;-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten