Gisteren had mam haar allerlaatste bestraling. Voor de 20ste keer werd er naar Utrecht gereden, maar nu met de gedachte 'hierna zijn de behandelingen klaar'. Dat is gek hoor. Opeens is daar toch het moment dat er een soort einde is gekomen aan die lange kankerweg. Ik zeg soort einde, want mam heeft nog genoeg afspraken in het ziekenhuis staan qua nazorg, conditietraining en check-ups. Maar toch, geen bestralingen meer woehoe!
