Vandaag een update helemaal vanuit het verre Canada. Afgelopen dinsdag namen vriendlief en ik namelijk het vliegtuig richting Vancouver, want wij zijn mijn schoonzusje Kelly opzoeken! Hartstikke leuk natuurlijk, maar ondertussen had mam gewoon wel al haar vijfde chemo. Dit keer was ze nog sneller klaar, dan alle vorige keren. Dus nu heeft ze er nog maar eentje te gaan. Jippie!
Zo na het pittige dal van vorige week, krabbelt mam nu elke dag weer ietsje op. Haar mond is bijna niet meer gevoelloos, ze is minder moe en haar eetlust groeit ook een beetje. Dit is heel fijn, want als alle dagen alleen maar ellende zouden zijn is het moeilijk om de moed er in te houden. En aankomende dinsdag staat chemo nummero 5 alweer op de planning. Pff, dat is snel hoor! Enorm bedankt voor al jullie lieve berichtjes, smsjes, mailtjes, reacties, belletjes ect. Dat is zo fijn en doet ons gezin heel goed <3!
Oh boy. Vertelde ik jullie vorige week nog allemaal over lichtpuntjes en blijheid, moet ik daar nu big time op terug komen. De eerste dagen na deze nieuwe chemo waren inderdaad fijn en beter dan bij de vorige, maar daarna... O man, o man, o man. Mam is permanent heel moe en heeft constant een verdoofd gevoel rond haar lippen/mond. Ook haar conditie is hard hollend achteruit gegaan. Dit is niet wat wij hadden verwacht.
Potverdorie is er alweer een week voorbij. De dagen gaan soms zo snel. Voor ik het weet is het alweer tijd voor een nieuwe blog. Ik vind het fijn om jullie op deze manier op de hoogte te houden. Deze week had mam chemo nummer 4 en dit was een andere dan de afgelopen drie chemo's. Eentje die korter duurde (winning), minder lang radioactieve straling (winning) en iets minder ziek (winning).
